Πολλά λέγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες για τα πιλοτικά προγράμματα. Με αφορμή σημερινό δημοσίευμα σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, η οποία αποτυπώνει τις στρεβλωμένες αντιλήψεις που επικρατούν για τη δημόσια υγεία, νιώθω την ανάγκη να ακουστεί και η άλλη άποψη.
Είναι γεγονός ότι έχει αυξηθεί ο φόρτος εργασίας στα δημόσια νοσηλευτήρια. Η στροφή των ασθενών στο δημόσιο, έφερε τις λίστες αναμονής στα σημερινά επίπεδα. Κι αυτό γιατί οι γιατροί του δημοσίου ήδη εργάζονταν στα όρια τους, πριν την εμφάνιση της κρίσης. Οπότε, δεν υπήρχαν περιθώρια να απορροφηθεί ο επιπλέον όγκος περιστατικών που κατέφυγε στο δημόσιο, καθώς οι τιμές στον ιδιωτικό τομέα ακόμα και για απλές επεμβάσεις, είναι απαγορευτικές για κάποιον που δεν έχει ασφάλεια.
Η λύση που επέλεξε να δώσει το κράτος, αυτή των πιλοτικών προγραμμάτων, είναι εις βάρος των γιατρών του δημοσίου και όχι προς όφελος τους. Το μικρό οικονομικό όφελος που θα έχουν κάποιοι γιατροί, δεν αντισταθμίζει με τίποτα την κόπωση που θα επωμιστούν, καθώς οι επεμβάσεις θα διενεργούνται στον ελεύθερο τους χρόνο και πιο συγκεκριμένα σε χρόνο ανάπαυσης.
Οι πλείστοι γιατροί του δημοσίου εργάζονται πέραν των νενομισμένων ωραρίων. Και αυτό καθώς καλούμαστε να εφημερεύσουμε, τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα, επιπλέον της καθημερινής μας,πενθήμερης, εργασίας. Τον Ιούνιο που πέρασε, υποβλήθηκε υπόμνημα μέσω δικηγόρου στο υπουργείο Εργασίας με 200 υπογραφές, στο οποίο διαμαρτυρόμασταν για την καταπάτηση του ωραρίου εργασίας. Η απάντηση ήρθε και είναι καταπέλτης, τόσο για το υπουργείο Υγείας όσο και για το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, καθώς η καταπάτηση του ωραρίου των γιατρών συμβαίνει εδώ και χρόνια, παρά τις οδηγίες του Υπουργείου Εργασίας για επίλυση του προβλήματος.Πως μπορούμε τώρα, λοιπόν, να κατηγορούμε έμμεσα τους γιατρούς για μη τήρηση ωραρίου και να συνδέουμε το θέμα της κάρτας με τα πιλοτικά;
Οι γιατροί δίνουν καθημερινά μεγάλο αγώνα, για να διατηρήσουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο παροχής υπηρεσιών υγείας. Τα ζητήματα αξιολόγησης, ωραρίου και ελέγχου τήρησης αυτού, καθώς και της κάλυψης έκτακτων αναγκών είναι διοικητικά θέματα, τα οποία πρέπει να επιλύει το υπουργείο Υγείας , αλλά όχι εις βάρος των δικαιωμάτων των γιατρών του δημοσίου. Η χρηματική αποζημίωση, δεν υποκαθιστά τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, την εργασιακή ασφάλεια, το νενομισμένο ωράριο και την επαγγελματική αξιοπρέπεια. Εάν επιθυμεί να δώσει κίνητρα το υπουργείο, ας αρχίσει με την αποκατάσταση των αδικιών εις βάρος των γιατρών του δημοσίου, μόνιμων και έκτακτων.
Ανδρέας Κωστής,
MD,Msc (Πολιτική και σχεδιασμός υπηρεσιών υγείας)
Παθολόγος
Honorary Assistant Professor, University of Nicosia Medical School
Πρόεδρος Συνδέσμου Εκτάκτων και Συμβασιούχων Ιατρών Κύπρου