Προβλέπω νέες ενδείξεις ψυχιατρικής φαρμακευτικής αγωγής στο περίφημο DSM (το τελευταίο είναι το DSM-5), η νέα μεγάλη ομάδα φυσιολογικών που συνιστά ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ίσως λέγεται Γονείς. Ενδεχόμενα αυτού του τύπου οι δημοσιεύεσεις να πυροδοτήσουν συστηματική συνταγογράφηση αγχολυτικών σε γονείς νέων παιδιών. Το ενδιαφέρον βέβαια είναι ότι παρά την διάθεση τόσων νέων δισκίων για την αντιμετώπιση του άγχους και της κατάθλιψης η συχνότητα και των δύο αυτών κλινικών οντοτήτων βαίνει γεωμετρικά αυξανόμενη. Ενδεχόμενα ένα πολύ μικρό ποσοστό γονέων που πάσχει από συχνές κρίσεις πανικού θα μπορούσε να ωφεληθεί από αγχολυτικά όμως η πλειοψηφία κινείται πάνω στα γενικά δεδομένα της υποκειμενικής κατάταξης της αγχώδους προσωπικότητας. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να ψυχιατροποιηθεί ακόμη και η ιδιότητα του γονέα ως παράγων κινδύνου για εκδήλωση επικίνδυνου για το παιδί άγχους και να ακολουθήσει μαζικό προληπτικής φύσεως ψυχο-χαπάκωμα γονέων. Πολύ περισσότερα θα είχαν να προσφέρουν οι ομάδες εκπαίδευσης γονέων όπως και οι σχολές γονέων στην αντιμετώπιση του άγχους των γονέων όπως επίσης οι μη φαρμακευτικές τεχνικές αντιμετώπισης άγχους και στρες παρά η χρόνια φαρμακευτική αγωγή με όλες τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες. Παραπέμπω στο εξαιρετικά χρήσιμο και διαφωτιστικό (σχετικό με το σοβαρό πρόβλημα της ψυχιατροποίησης φυσιολογικών καταστάσεων) βιβλίο του διακεκριμένου αμερικανού ψυχίατρου Allen Frances με τίτλο Saving Normal το οποίο κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τραυλός (Allen Frances, MD, Η διάσωση του φυσιολογικού/DSM-5 το δριμύ κατηγορώ ενός ψυχιάτρου, 2014)
Xanax Makes Me a Better Mom pdf