Καθώς ο Νίκος Ρωμανός διανύει την 28η ημέρα απεργίας πείνας και είναι πλέον εμφανώς καταβεβλημένος, οι εισαγγελικές αρχές φαίνεται να προετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο ή τουλάχιστον να δείχνουν πως προτίθενται να ασκήσουν κάθε πρόσφορο μέσο για να κρατηθεί στη ζωή.
Η εισαγγελική εντολή περί αναγκαστικής σίτισης βρίσκεται, σύμφωνα με τη δικηγόρο του 21χρονου, Λίλα Ραγκούση, σε πλήρη ισχύ ενώ σύμφωνα με πληροφορίες έχει δοθεί πλέον και εντολή ο 21χρονος να «περιοριστεί», δηλ. να δεθεί, εφόσον διαπιστωθεί πως έχει τάσεις αυτοκτονίας.
Τα δύο αυτά στοιχεία δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους, αφού για τους εγκληματολόγους η απεργία πείνας χαρακτηρίζεται ως μία «βραδυφλεγής απόπειρα αυτοκτονίας» και μια αυτοκτονία μπορεί να τελεστεί από άτομα τα οποία βρίσκονται υπό έντονη συναισθηματική πίεση και πιθανότατα αδυνατούν να λάβουν λογικές αποφάσεις για τη ζωή τους. Οποιαδήποτε δε πιθανή αδυναμία του απεργού πείνας να λάβε αποφάσεις για τη ζωή του αποτελεί, σύμφωνα με πληροφορίες, και αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει να γίνει πράξη η αναγκαστική σίτιση βάσει όσων ορίζει η ελληνική νομοθεσία.
Σε αυτή ο τρόπος αντιμετώπισης των απεργών πείνας διαφέρει για ελεύθερους πολίτες και κρατούμενους. Στην Ελλάδα, για τους τελευταίους την ευθύνη φέρει η Πολιτεία και κατά συνέπεια οι δικαστικές αρχές καλούνται να επιλύσουν τέτοια ζητήματα βάσει του Σωφρονιστικού Κώδικα. Ακόμη και έτσι όμως οι “γκρίζες ζώνες” και τα περιθώρια για νομικές ερμηνείες είναι πολλές.
Η μέθοδος της αναγκαστικής σίτισης έχει εφαρμοστεί σε κρατούμενους απεργούς πείνας από τις αρχές του 20ου αιώνα και από τους πρώτους που φαίνεται να υπέστησαν αυτή τη επίπονη διαδικασία ήταν οι γνωστές «σουφραζέτες» στη Μεγάλη Βρετανία.
H πιο γνωστή όμως περίπτωση παγκοσμίως είναι μάλλον αυτή του Michael Gaughan, μέλος του IRA ο οποίος μετείχε με συγκρατούμενους συντρόφους του στις απεργίες πείνας της δεκαετίας του ’80, οι οποίες προκάλεσαν τεράστιο κύμα αλληλεγγύης αλλά και σοβαρό πολιτικό ζήτημα στη Βρετανία.
Η πιο πρόσφατη βέβαια υπόθεση αφορά κρατούμενους στο Γκουαντάναμο και από το 2013 μέχρι και σήμερα ένα «ανοιχτό» πολιτικό και νομικό νομικό ζήτημα για τις ΗΠΑ αφού έχουν κατατεθεί μηνύσεις και αγωγές για τη διαδεδομένη πρακτική της αναγκαστικής σίτισης, στη βάση της παραβίασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Από αυτή την υπόθεση ορμώμενη, δημοσιογραφική ομάδα της εφημερίδας Guardian έφτιαξε ένα μικρής διάρκειας animation film βασιζόμενη στις αφηγήσεις πέντε κρατουμένων οι οποίοι υπεβλήθησαν σε αυτή τη διαδικασία, φυσικά παρά τη θέλησή τους.
Ασφαλώς από νομικής πλευράς και συνθηκών κράτησης η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού ή του συγκρατούμενού του και επίσης απεργού πείνας Γιώργου Μιχαηλίδη δεν έχουν κάποια «αντιστοιχία» με τις υποθέσεις κρατουμένων στο Γκουαντάναμο. Το συγκεκριμένο βίντεο όμως είναι αποκαλυπτικό για το πως πραγματοποιείται η αναγκαστική σίτιση αλλά ίσως και επεξηγηματικό προκειμένου να κατανοηθούν οι ρητές ενστάσεις διεθνών οργανισμών και ιατρικών ενώσεων για την εφαρμογή της σε κρατούμενους.
Βίντεο animation για τους απεργούς πείνας στο Γκουαντάναμο (ελλην. υπότιτλοι)
Παράλληλα σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης των πολιτών ο δημοφιλής ράπερ Mos Def, γνωστός σήμερα με το όνομα Γιασίν Μπέϊ δέχθηκε να υποβληθεί σε αναγκαστική σίτιση αλλά δεν άντεξε μέχρι τέλους.
http://www.theguardian.com/world/2013/oct/13/making-of-guantanamo-hunger-strikes-animated-film
1 Σχόλιο
Pingback: med.gr Πως και πότε εφαρμόστηκε η αναγκαστική σίτιση σε κρατούμενους - med.gr