«Μην παίζετε τζόκερ τη ζωή σας και τη ζωή των δικών σας» τονίζει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στην ανάρτησή του που περιγράφει όλα όσα πέρασε διασωληνωμένος
Την τρομακτική εμπειρία που έζησε διασωληνωμένος στην εντατική, λόγω επιπλοκών του κορωνοϊού, περιγράφει σε ανάρτησή του, ο γιατρός, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος πάλεψε με τον «αόρατο εχθρό» που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή.
Ο ασθενής περιγράφει με λεπτομέρειες και γλαφυρό τρόπου όλα όσα έζησε στη ΜΕΘ, ενώ ζήτησε από τον κόσμο να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, διότι ο ιός «είναι υπαρκτός και δεν αστειεύεται». «Μην παίζετε τζόκερ τη ζωή σας και τη ζωή των δικών σας», αναφέρει, μεταξύ άλλων, στην ανάρτηση που έκανε στο Facebook.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
«Κάπως έτσι πήγαν να σβήσουν τα πάντα, τόσο γρήγορα, τόσο απρόσμενα, τόσο απλά, χωρίς να προλάβω να αποχαιρετήσω τους δικούς μου ανθρώπους, να αγκαλιάσω τα παιδιά μου. Ήταν η νύχτα που μου έκοψε την ανάσα ο κορωνοϊός, αυτό το καταραμένο δημιούργημα των Κινέζων που έχει πάρει εκατομμύρια ζωές μέχρι τώρα. Κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ο υψηλός πυρετός και η δύσπνοια δεν ήταν φυσιολογική για δεύτερη συνεχή μέρα. Πήρα τα κλειδιά στις 2 τη νύχτα, χαιρέτησα τη γυναίκα μου, με κοίταξε, έκλαψε, έκλαψα, δεν ξέραμε τη συνέχεια. Πάω στο νοσοκομείο μόνος, με 39,8 πυρετό, 145 σφυγμούς και 90% κορεσμό. Εισαγωγή κατευθείαν. Τεστ θετικό, στην αξονική η χαρακτηριστική διάμεση πνευμονία από covid. Εισαγωγή κατευθείαν, θεραπείες εν μέρη λανθασμένες. Η κατάσταση ξεφεύγει, 5 μέρες εμπύρετος και η πνευμονία να καλπάζει μέσα μου, να μου κόβει κάθε δίοδο στο οξυγόνο. Οι δείκτες αερίων σε συνεχή ελεύθερη πτώση. Το παρεχόμενο οξυγόνο στα ύψη 15λτ. Έντρομοι με μεταφέρουν σε άλλο νοσοκομείο στην εντατική. Κατάφτανω με P/F 120. Βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια ARDS. Κοιτάζονται οι γιατροί στο να με διασωληνώσουν ή όχι. Η απάντηση ήταν να δοκιμάσουν τον εφιάλτη που λέγεται NIV. Εκείνη την στιγμή πάγωσε ο χρόνος μέσα μου, φοβήθηκα ότι δεν θα ξαναγκαλιάσω τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου. Στον COVID πεθαίνεις μόνος, κανείς δεν πρόκειται να σε δει, κανείς δεν θα σε αγγίξει. Σε σφραγίζουν και φεύγεις, όπως έκαναν σε 2 διπλανούς μου στο δωμάτιο.
Τους έβλεπα μέσα στην παραζάλη της υποξειας μου να τους παίρνουν νεκρούς. Έκανα τον σταυρό μου και αφέθηκα στη μοίρα μου. Είπα ότι δεν πρέπει να τελειώσει εδώ, δεν ήθελα να αφήσω 3 παιδιά μόνα.. Μετά από μια εβδομάδα συνεχούς 24h μηχανικής υποστήριξης αναπνοής, είμαι εδώ, ανασαίνω. Οι γιατροί μου είπαν ήταν θαύμα αυτή η αναστροφή. “Σήκω, κάνε το σταυρό σου”. Είχα και έχω μια φοβερή ψυχολογική υποστήριξη από φίλους που ήταν πραγματικά συγκινητική. Η γυναίκα μου ηρωίδα, με 3 μωρά στο σπίτι αποκλεισμένη σε καραντίνα, άρρωστη και αυτή, προσευχόταν για μένα. Θα χρειαστεί χρόνος, όμως παλεύω και θα συνεχίσω να παλεύω διορθώνοντας εκείνα τα λάθη που με έκαναν ευάλωτο στη λοίμωξη αυτή.
Αγάπη μου, σου υποσχέθηκα θα γυρίσω, και θα γυρίσω ξανά στην αγκαλιά σας. Με χτύπησε γερά, εξαντλώντας όλη τη δύναμη που είχε να με τελειώσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Πάνε 15 μέρες νοσηλείας πια και συνεχίζω. Βλέπω όμως μια ηλιαχτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας. Δεν τα παρατάω.
Όλοι οι γιατροί είμαστε στην πρώτη γραμμή υψηλού ρίσκου και αυτό το τίμημα το πλήρωσα και εγώ.
Σε όσους δεν πιστεύουν στον κορωνοϊό, θα ευχηθώ να είναι τυχεροί να μη ζήσουν ό,τι εγώ περνάω τώρα. Κανείς δεν γνωρίζει αν κάποιος θα την περάσει ασυμπτωματικος ή όχι. Μην παίζετε πόκερ την ζωή σας και των δικών σας. Δεν είναι αστείο.
Σας χαιρετώ».
