Είμαι περήφανη που κάποτε ήμουν νοσηλεύτρια. Είμαι περήφανη που μπόρεσα με τις γνώσεις μου, αλλά και τη ψυχή μου να βοηθήσω ανθρώπους που νοσηλεύονταν με πολύ σοβαρές ασθένειες όπως η λευχαιμία, τα λεμφώματα και διάφορες άλλες αιματολογικές παθήσεις. Είμαι περήφανη που αποκόμισα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου τόσες χρήσιμες γνώσεις που θα με συντροφεύουν για όλη μου τη ζωή. Είμαι περήφανη που αυτές τις γνώσεις που απέκτησα, μπορώ να τις χρησιμοποιήσω στη δουλειά μου και πολλές φορές να μπορέσω σωστά και γρήγορα να αντιμετωπίσω περιστατικά τραυματισμών ή οποιονδήποτε άλλων ασθενειών που παρουσιάζονται στο σχολείο.
Μα ακόμα πιο περήφανη νιώθω όταν έρχονται οι γονείς των παιδιών την επόμενη μέρα για να με ευχαριστήσουν που φρόντισα το παιδί τους. Ο νοσηλευτής χρειάζεται να έχει πολλές γνώσεις για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στη δουλειά του. Πρέπει συνεχώς να διαβάζει, να επιμορφώνεται, να ρωτά. Η νοσηλευτική αναβαθμίστηκε.
΄Εγινε πλέον πανεπιστημιακός κλάδος. Οι νοσηλευτές έγιναν και αυτοί κάτοχοι πανεπιστημιακού τίτλου. Κανείς όμως δεν αναγνωρίζει αυτό τον τίτλο. Κανείς. ΄Ολοι κλείνουν τα αυτιά τους. ΄Ολοι παραγκωνίζουν και υποβιβάζουν τους νοσηλευτές. Γιατί; Γιατί δουλεύουν σε υποστελεχωμένα νοσοκομεία; Γιατί δουλεύουν σε θαλάμους με μειωμένο προσωπικό; Γιατί πάντα είναι εκεί σε ό,τι τους ζητηθεί; Γιατί προσπαθούν πάντα να συμβιβάζονται ;
Φτάνει πια. Η ανοχή έχει και τα όρια της. Οι νοσηλευτές αγανάκτησαν. Κάθε αντίδρασή τους είναι δικαιολογημένη.
Πώς γίνεται λοιπόν , ένα τόσο σπουδαίο επάγγελμα που αξίζει και πρέπει να το σέβονται όλοι, να έφτασε σε τέτοια κατάντια εξαιτίας κάποιων βολεμένων πίσω από ένα γραφείο; Πώς γίνεται να αμφισβητείς την επιστημονικότητα ανθρώπων που σπούδασαν σε πανεπιστήμια και συνεχώς επιμορφώνονται; Πώς γίνεται να υποβαθμίζεις τα επάγγελμα του νοσηλευτή σε δεύτερης ποιότητας επάγγελμα και να τοναμοίβεις με εξευτελιστικό μισθό σε σχέση με το πως αμοίβεται ο συνάδελφός τους σε άλλες υπηρεσίες; Ας μην κρίνουμε λοιπόν τόσο εύκολα. Ας μη βγάζουμε κακόβουλα συμπεράσματα επηρεασμένοι από ανθρώπους που ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους στο νοσοκομείο και να δουν πώς εργάζονται αυτοί οι άνθρωποι.
Εύχομαι οι υπεύθυνοι να αναλογιστούν τις ευθύνες τους . Είναι ντροπή να παλεύουν άνθρωποι για τα δικαιώματά τους. Είναι ντροπή να ζητιανεύουν οι νοσηλευτές τα αυτονόητα, γιατί συμβιβάστηκαν ήδη σε πολλά.
ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ
Εκπαιδευτικός