Με την ευκαιρία της περιπέτειας του Τατσόπουλου (εύχομαι να πάνε όλα μέχρι τέλους καλά) πρέπει να τελειώνουν αυτά τα δακρύβρεχτα δημοσιεύματα για τους γιατρούς του τύπου «συγκλονίζει η αφήγηση του γιατρού που αντιμετώπισε τον συγκεκριμένο άνθρωπο». Μαζί μ αυτό και η δημοσιοποίηση από τους ίδιους τους γιατρούς στα μέσα δικτύωσης για των «απίστευτων» αποτελεσμάτων τους που συνοδεύονται με φωτογραφίες και άλλα «ντοκουμέντα».
Όλα αυτά εξαθλιώνουν τους γιατρούς οι οποίοι μετατρέπονται από επιστήμονες, σε αγοραίους διαφημιστές μιας αναξιολογητης ιατρικής πράξης.
Η δουλειά του γιατρού είναι να εφαρμόζει την κατάλληλη διαγνωστική και θεραπευτικής προσέγγιση έχοντας ενσωματώσει όλη τη διαθέσιμη επιστημονική γνώση μαζί με τα αντίστοιχα ethics και τις αντίστοιχες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.
Ο στίβος της παρουσίασης της δουλειάς μας και της αξιολόγησης της είναι τα αμφιθέατρα η οι αίθουσες των επιστημονικών μας συναντήσεων. Δεν είναι ο εξευτελισμός των αυτοαναφορικών και (τις περισσότερες φορές) ανύπαρκτων)θριάμβων η δακρύβρεχτων ρεπορτάζ των μέσων.
Σε μια χώρα που οι επιστημονικοί φορείς σφυρίζουν αδιάφορα και η πολιτεία με τους φορείς της απλώς επιβεβαιώνουν τον τριτοκοσμικό χαρακτήρα της χώρας μας, ο κάθε γιατρός ας κοιτάξει τον καθρέφτη του! Κι εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα….και τα πολύ απαισιόδοξα !
Από Χρήστος Δερβένης, Διευθυντή Χειρουργικής