Συνάντησα έναν παλιό μου φίλο γιατρό που βγήκε πρόσφατα στη σύνταξη. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό παθολόγο, με τεράστια νοσοκομειακή εμπειρία ο οποίος, καλά να ‘ναι, έχει ακμαιότητα νέου ανθρώπου. Τον ρώτησα πώς περνά τον χρόνο του, σίγουρος πως θα έχει βρεί έναν τρόπο να αξιοποιεί τις γνώσεις και την πείρα του προς όφελος της κοινωνίας, γιατί πρόκειται για γενναιόδωρο άνθρωπο. Με έκπληξη άκουσα ότι δεν ασκεί την ιατρική με κανέναν τρόπο. Μου εξήγησε ότι από την πρώτη στιγμή έκανε κρούσεις σε όποιο κοινωνικό ιατρείο, ιατρείο μεταναστών ή οργάνωση αλληλεγγύης λειτουργεί στην Αθήνα, δηλώνοντας τη διαθεσιμότητά του να προσφέρει συστηματικά εθελοντικές ιατρικές υπηρεσίες, αλλά από παντού άκουσε αρνητικές απαντήσεις. Δέχονταν, αν ήθελε, να προσφέρει νοσηλευτικές υπηρεσίες, να κάνει δηλαδή ενέσεις, αλλά όχι ιατρικές πράξεις. Ο λόγος ήταν ότι ως συνταξιούχος δεν έχει σφραγίδα, άρα δεν μπορεί να εντέλλει εργαστηριακές εξετάσεις και να συνταγογραφεί.
Η κοινωνία δηλαδή αφοπλίζεται μόνη της. ̈Εναν γιατρό με διάθεση να προσφέρει αφιλοκερδώς την εμπειρία που αποκόμισε μετά 40 χρόνια άσκησης της ιατρικής για την ανακούφιση ανήμπορων συμπολιτών μας, είναι διατεθειμένη να τον χρησιμοποιήσει μόνο σαν πρωτοετή νοσηλευτικής. Και αυτό είναι σίγουρο ότι ισχύει για πάρα πολλούς συνταξιούχους. Ο γιατρός δεν είναι εναερίτης της ΔΕΗ ώστε τα χρόνια που πέρασαν να του στερούν τη δυνατότητα να είναι αποδοτικός. Η συσωρευμένη πείρα και γνώση του είναι πάντα πολύτιμη, και οι αποκλεισμένοι, οι ανέστιοι και οι αδύναμοι της κοινωνίας μας θα μπορούσαν να οφεληθούν πολλαπλά από αυτήν. Και ας μην κρυβόμαστε, υπάρχει ένας μεγάλος πληθυσμός παράνομων μεταναστών που ζει στο περιθώριο της κοινωνίας και δύσκολα καταλήγει στο δημόσιο νοσοκομείο. Σε αυτόν τον χώρο οι συνταξιούχοι γιατροί θα μπορούσαν να δώσουν σημαντικές λύσεις. Αλλά κανείς γιατρός δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν μπορεί να γράφει εξετάσεις και φάρμακα. Πώς δηλαδή θα αξιοποιήσει το πολύτιμο κλινικό του κριτήριο που τον κατευθύνει, ας πούμε, στη διάγνωση της φυματίωσης σε έναν μετανάστη, αν δεν έχει τη δυνατότητα να το τεκμηριώσει εργαστηριακά και να του χορηγήσει θεραπεία;
Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένας τρόπος να δίδεται ειδική σφραγίδα στους συνταξιούχους γιατρούς την οποία θα μπορούν να χρησιμοποιούν μόνο για δωρεάν παροχή των υπηρεσιών τους. Δεν γίνεται η κοινωνία να αποστερείται οικειοθελώς ενός τεράστιου πλούτου εν υπνώσει που είναι η επιστημονική γνώση και εμπειρία δεκαετιών, και οποία μένει αζήτητη τη στιγμή που οι ανάγκες είναι πιο αδήριτες από ποτέ. Νομίζω ότι αν το θέμα αντιμετωπιστεί με ευρύτητα πνεύματος θα δοθεί μία σημαντική ανάσα στον τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης ενός σημαντικού κομματιού του πληθυσμού.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
2 Σχόλια
Pingback: med.gr Ας αξιοποιήσουμε τους συνταξιούχους γιατρούς - med.gr
Η βοήθεια των παλαιών ιατρών σε περιπτώσεις που οι νέοι γιατροί το ζητούν είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη. Αν όμως δεν τους ζητηθεί, δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνουν διότι με αυτό τον τρόπο παρεμποδίζουν τους νέους να αναδείξουν το ταλέντο και την ιατρική τους προσωπικότητα. Τα κίνητρα καλοί μου συμπολίτες, όπως όλοι γνωρίζετε, δεν είναι πάντοτε αγαθά, ιδιαίτερα όταν οι συνταξιούχοι επιθυμούν να χειρουργούν σε δημόσια νοσοκομεία ενώ υπάρχουν αξιόλογοι νεώτεροι γιατροί. Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα πολλών παλιών γιατρών που για ιδιοτελείς λόγους δεν επιθυμούν να αποχωρήσουν με τίποτε από την ενεργό δραστηριότητα ακόμα και σήμερα έχει ωθήσει την ελληνική κοινωνία να πάρει θέση απέναντι στους γιατρούς και αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους της διαρκούς και χρόνιας νόσου του ΕΣΥ