Στο στόχαστρο του «Ρουβίκωνα» γιατρός του νοσοκομείου Μεταξά

Ρουβίκωνας : Παρέμβαση στο Ειδικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά Μεταξά

Όπως υποσχεθήκαμε με το χώρο της υγείας δεν έχουμε τελειώσει.

Θα ξεκινήσουμε από το τέλος: Όχι, κανείς δεν έχει δικαίωμα να απαιτεί από έναν εργαζόμενο, από έναν προλετάριο να παίξει κορώνα-γράμματα την δική του υγεία ή ακόμα χειρότερα την υγεία ενός δικού του ανθρώπου και να κάνει τον δημοσιογράφο με κρυφές κάμερες ή να καλέσει την αστυνομία να συλλάβει έναν γιατρό που απαίτησε χρηματισμό για να κάνει τη δουλειά του. Όποιος απαιτεί κάτι τέτοιο είτε ποτέ του δεν βρέθηκε σε πραγματική ανάγκη έχοντας την άνεση να πληρώνει ιδιωτικά νοσοκομεία, ή δεν καταλαβαίνει (ή δεν νοιάζεται) για τις πραγματικές ζωές, πραγματικών ανθρώπων.

Και αυτό το λέμε έχοντας πλήρη συνείδηση δικών μας επιλογών. Αρκετός κόσμος έχει δώσει φακελάκια, ο οποιοσδήποτε μπορεί να χρειαστεί να δώσει ξανά. Μερικά πράγματα δεν μπαίνουν σε ζυγαριές, δεν μπορείς να ρισκάρεις να χάσεις “τον γιατρό που σε έκανε καλά”, να πάει η εγχείρηση ένα εξάμηνο μετά, να μην ξέρεις πως θα δει την επιλογή σου ένας άλλος τυχαίος γιατρός που θα διαδεχθεί αυτόν που κατήγγειλες. Είναι τεράστιο το ατομικό ρίσκο, ειδικά αν δεν αφορά εσένα τον ίδιο.

Κατά συνέπεια, για ένα ακόμα ζήτημα, ο δρόμος της νομιμότητας (ακόμα κι αν ως υπόθεση εργασίας θεωρούσαμε πως υπάρχει ο αντικειμενικός και ουδέτερος νόμος) είναι απροσπέλαστος. Κι αυτό το ξέρουν όλοι: διεφθαρμένοι πολιτικοί, δικαστικοί, αστυνομία, κάποιοι γιατροί. Και γιαυτό κοιμούνται ήσυχοι.

Πρόσφατα ενημερωθήκαμε ότι ο Ν.Πετρίδης απαιτεί και λαμβάνει ειδικά αμοιβή,για την παροχή υπηρεσιών που αφενός έχει ορκιστεί να παρέχει δωρεάν και αφετέρου αμείβεται. Η υγεία για εμάς δεν αποτελεί ένα ακόμη προιόν του οποίου η τιμή θα καθορίζεται από τον εκάστοτε έμπορο. Η εμπορευματοποίηση της υγείας κρατάει από παλιά σε τούτο τον τόπο όπου οι πελατειακές σχέσεις αποτελούσαν ανέκαθεν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια ιδιάζουσα περίπτωση εκμετάλλευσης αφού το εν λόγω νοσοκομείο φιλοξενεί αποκλειστικά ασθενείς που μάχονται με την ανίατη νόσο. Όπως είχαμε υπερτονίσει σε παρέμβαση μας στον Ευαγγελισμό,κάθε προσπάθεια κοστολόγησης της ανθρώπινης ζωής θα μας βρίσκει αντίθετους. Η υγεία δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελεί μέσω πλουτισμού για κανέναν. Το αναφαίρετο δικαίωμα υγειονομικής περίθαλψης δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί προνόμιο των ολίγων.

Ο χώρος της υγείας, όπως ακούμε κι από “επίσημα χείλη” πλέον, είναι μια μαύρη τρύπα διαφθοράς και μετατόπισης πλούτου από την βάση στην κορυφή. Από τους φτωχούς στους πλούσιους. Είτε με την αυξανόμενη συνεισφορά τους στα φάρμακα που καταλήγει να καλύψει λαδώματα, είτε με το φακελάκι στον γιατρό, είτε με την ανασφάλιστη εργασία. Αυτό είναι το λογικό αποτέλεσμα της αγοράς στον χώρο της υγείας, του γεγονότος ότι, ισχυρά και μη, καπιταλιστικά συμφέροντα βγάζουν κέρδος, μεγάλο κέρδος από την αρρώστια. Έτσι εξηγείται γιατί το κράτος εκτός από το να μην μπορεί πρωτίστως δεν θέλει να προστατέψει τους αδύναμους από το άρμεγμα με αντίκρισμα την επιβίωση. Γιατί το κράτος και οι ελίτ του είναι μέρος αυτής της φάρμας κέρδους. Αυτό όμως που και θέλει και μπορεί, το κράτος το κάνει. Απέναντι σε αυτούς που δεν πήγαν σε συνέδρια σε εξωτικούς παραδείσους, σε αυτούς που χτυπάνε 24ωρα υπηρεσίας στα νοσοκομεία, που δίνουν αντί να παίρνουν από τον ασθενή, σε αυτούς το κράτος δείχνει τη δύναμή του. Τους πληρώνει με ψίχουλα, τους κόβει δικαιώματα δεν προσλαμβάνει, δεν συντηρεί υποδομές. Εκεί το κράτος δουλεύει. Κι όταν αυτός ο κόσμος, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, κινητοποιηθούν για το οποιοδήποτε αυτονόητο αίτημα, τότε στρατοί δημοσιογραφικών μισθοφόρων αναλαμβάνουν το έργο της συκοφαντίας και προσπαθούν να στρέψουν τους ασθενείς ενάντια στους γιατρούς. Είναι λογικό να φοβάται κανείς να καταγγείλει ένα φακελάκι. Είναι απαράδεκτο να δυσθυμεί με μια απεργία των γιατρών. Απλά και καθαρά.

Απλά και καθαρά εμείς δεν εκπροσωπούμε όλους όσους βρέθηκαν υπό τον ιατρικό εκβιασμό του χρηματισμού, είμαστε μέρος τους. Ως αναρχικοί εκπροσωπούμε τους εαυτούς μας, απαντάμε πρώτα στην αθλιότητα που εμείς όπως και τόσοι άλλοι βιώνουμε, στις υποχωρήσεις που αναγκαστήκαμε να κάνουμε. Και αυτό προτείνουμε σε όλους. Τέτοια φαινόμενα διάχυτης διαφθοράς απαντώνται μόνο από την κοινωνική βάση. Με τον συλλογικό στιγματισμό, ακόμα και με την απειλή, όσο υπάρχει καπιταλισμός το φαινόμενο δεν πρόκειται να εξαφανιστεί. Μπορεί όμως να μειωθεί δραστικά αν απέναντί του βρει την κοινωνική συνείδηση. Ημίμετρα πράγματι, η λύση βρίσκεται έξω από το σύστημα που γεννά την αθλιότητα και δεν αφορά μόνο την υγεία αλλά τα πάντα.

Επειδή για την ώρα ο καπιταλισμός δεν φαίνεται να κινδυνεύει, τέτοια ημίμετρα είναι μονόδρομος. Συνείδηση λοιπόν, πρωτοβουλία, τόλμη και αλληλεγγύη στα κομμάτια εκείνα του ιατρικού προσωπικού που είναι με τη δική μας μεριά και αγωνίζονται ώστε να έχουν τα μέσα για να μπορούμε να μην είμαστε διαρκώς υπό καθεστώς εκβιασμού.

Επιλέξαμε να επισκεφτούμε αυτή τη φορά τον έναν εκ των διευθυντών της Ωτορινολαρυγγολογικής κλινικής του Μεταξά, Νικόλαο Πετρίδη που είναι γνωστός από συγκεκριμένες περιπτώσεις χρηματισμού και να του εξηγήσουμε ότι βρίσκεται πια στο φως. Να του το εξηγήσουμε εμείς που δεν έχει κανένα τρόπο να μας εκβιάσει, με τις συνθήκες δύναμης αντεστραμμένες. Και να γίνει φορέας ενός μηνύματος σε όλη τη φάρα του. Το μήνυμα δεν είναι “θα σε βρει ο Ρουβίκωνας” (αν και για κάποιους ελάχιστους θα χτυπήσει αυτή η καμπάνα). Το μήνυμα είναι “για φαντάσου να έρθουν να σε βρουν οι γείτονες κάποιου που αν δεν σε πληρώσει θα κινδυνέψει να πεθάνει”. Οι γείτονες που δεν είναι στον Ρουβίκωνα, ούτε αναρχικοί, ούτε κομμουνιστές, ούτε τίποτα. Για φαντάσου το…

Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας

http://www.iatropedia.gr/eidiseis/g-papastamatakis-ypourge-parte-thesi-gia-ton-rouvikona-kai-meta-irthan-oi-melisses/99093/

http://www.docmed.gr/o-rouvikonas-epitethike-variopoula-ke-bogies-sta-grafia-tis-novartis/