Πριν πολλά χρόνια, γυρίζοντας από το εξωτερικό όπου είχα συμμετάσχει σ’ ένα συνέδριο, βρήκα στο σπίτι μου έναν αδύνατο νεαρό να βάφει τα κάγκελα του σπιτιού μου. «Ποιος είναι αυτός;» ρώτησα τη γυναίκα μου. « Ο Βασίλης» μου απάντησε. « Γυρνούσε στο δρόμο και ζητούσε δουλειά. Τον λυπήθηκα και τον έβαλα να φρεσκάρει το χρώμα στα κάγκελα». Απόρησα με το θάρρος της να βάλει έναν άγνωστο στο σπίτι. Ο Βασίλης ήρθε με το πρώτο κύμα μεταναστών από την Αλβανία, τότε που άνοιξαν τα σύνορα. Δούλευε αγόγγυστα, όσο υπήρχε ήλιος στον ουρανό. Ούτε στην τουαλέτα δεν πήγαινε. Τα χρήματα που του δίναμε κάθε ημέρα τα άφηνε στην πεθερά μου να τα κρατά, γιατί φοβόταν μην του τα κλέψουν, επειδή κοιμότανε σ’ ένα οικόπεδο μαζί με άλλους συμπατριώτες του. Τον συμπαθήσαμε όλοι μας, γι’ αυτό τον κρατήσαμε όσο υπήρχε οποιαδήποτε δουλειά που μπορούσε να κάνει στο σπίτι. Η πεθερά μου του έραψε τα χρήματα σ’ ένα σακάκι που ο Βασίλης το έστειλε στη μάνα του, στην Αλβανία. Όταν πλέον δεν υπήρχε αντικείμενο εργασίας τον συστήσαμε σ’ ένα γείτονα για να του κάνει για 3 ημέρες τις δουλειές του κήπου. Στη συνέχεια τον πήρε μία μεγάλης ηλικίας γειτόνισσα. Σε τρείς ημέρες ο Βασίλης ήρθε δακρυσμένος στο σπίτι. Με τα λίγα ελληνικά του και με νοήματα μας διηγήθηκε ότι η «γριά» του πλήρωσε την πρώτη ημέρα τα μισά απ’ ότι είχαν συμφωνήσει, τη δεύτερη ημέρα καθόλου και την τρίτη – και τελευταία- του είπε να σηκωθεί να φύγει αλλιώς θα φωνάξει την αστυνομία να τον συλλάβει. Ο Βασίλης δεν μπορούσε να χωνέψει αυτή την κοροϊδία, αυτή την προστυχιά. Εμείς σκάσαμε μαζί του και σιχτιρίσαμε την γειτόνισσα.
Τώρα γιατί θυμήθηκα αυτή την ιστορία; Γιατί προέκυψε μία παρόμοια που έχει ως εξής:
Σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας εμφανίζεται σε ημέρα γενικής εφημερίας μία ηλικιωμένη γυναίκα με την κόρη της. Το πληγωμένο και παραμελημένο πόδι της μύριζε τόσο πολύ που κανείς γιατρός δεν πήρε το θάρρος να την πλησιάσει. Αυτό το έκανε ένας ειδικευόμενος γιατρός από αφρικανική χώρα. Ασχολήθηκε μαζί της για πολύ ώρα και της περιποιήθηκε το τραύμα. Το να εισαχθεί στο νοσοκομείο δεν είχε νόημα. Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος γιατρός σπατάλησε αρκετό χρόνο ενώ οι συνάδελφοι του στα εξωτερικά ιατρεία αντιμετώπιζαν με δυσκολία την πίεση από τον μεγάλο αριθμό των προσερχόμενων ασθενών, δεν έμεινε ασχολίαστο. Ο γιατρός ολοκληρώνοντας τη φροντίδα του τραύματος στο πόδι, συνέστησε τακτικές αλλαγές του τραύματος στο σπίτι και καθώς δεν είχαν γιατρό να το κάνει προσφέρθηκε ο ίδιος να πηγαίνει στο σπίτι της. Και πράγματι το έκανε. Εξήγησε, όμως, στην κόρη της ηλικιωμένης πως γι’ αυτή τη δουλειά θα πρέπει να τον αμείψουν. Η κόρη δεν είχε αντίρρηση, αλλά του είπε ότι δεν μπορεί να τον πληρώνει σε κάθε επίσκεψη, αλλά στο τέλος της θεραπείας. Και πράγματι μετά από πολλές επισκέψεις η κόρη του έδωσε 300 ευρώ. Μόνο που ήταν σημαδεμένα και τον συνέλαβαν οι αστυνομικοί που είχε ειδοποιήσει η κόρη και τον περίμεναν έξω από το σπίτι.
Το θέμα σχολιάστηκε ως παράβαση του γιατρού. Εγώ προσωπικά το θεωρώ δείγμα ελεεινής συμπεριφοράς που ενισχύεται από το γράμμα του νόμου και συνιστά χείριστη εκμετάλλευση ενός ανθρώπου. Τι ηθικό ανάστημα έχει κάποια που έχει παραμελήσει την μητέρα της για μεγάλο διάστημα, εκμεταλλεύεται την προσφορά ενός γιατρού για βοήθεια και για να αποφύγει να τον πληρώσει φωνάζει την αστυνομία, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι ο γιατρός δουλεύει στο σύστημα υγείας και δεν δικαιούται να εισπράξει αμοιβή. Ποιος; ο ειδικευόμενος που δεν παίρνει ούτε τον γλισχρο μισθό των άλλων ειδικευομένων, αλλά ζει με τα 3-4 κατοστάρικα το μήνα που είναι το επίδομα της υποτροφίας του και ο οποίος κάνει την ειδικότητα του ως υπεράριθμος;
ΥΓ
Και αν κάποιος νομίζει ότι θα μπορούσε να προσφέρει τις κατ΄ οίκον υπηρεσίες κάποιος ιδιώτης γιατρός πρέπει να σκεφθεί πως αυτό ίσως να ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, γιατί θα χρειαζόταν ιδιαίτερες γνώσεις, κόπο και χρόνο δυσανάλογο με άλλες δραστηριότητες και πολύ πιθανό μια τέτοια επιλογή να κόστιζε πολύ περισσότερο. Η κόρη συνειδητά εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και παγίδεψε το γιατρό για να κάνει τη δουλειά της και να αποφύγει την οποιαδήποτε πληρωμή.
Δεν υπάρχουν μόνο κακοί γιατροί, αλλά και κακοί και «πονηροί» πολίτες. Θεωρώ ότι αν ο γιατρός υπέπεσε σε παράπτωμα, η συγκεκριμένη κυρία είναι συνένοχος ( αλλιώς, ας διέκοπτε αμέσως την συναλλαγή, από την πρώτη επίσκεψη). Ως συνένοχος της αρμόζει η ίδια αντιμετώπιση ( όχι ποινική. Αρκεί η περικοπή των οικονομικών ενισχύσεων που λαμβάνει από το κράτος ή από αλλού). Τέτοιες συμπεριφορές νομίζω ότι δεν χαρακτηρίζουν το ελληνικό ήθος.
Διαβάστε σχετικά
https://www.docmed.gr/sillipsi-idikevomenou-gia-lipsi-chrimaton-se-episkepsis-kat%CE%84-ikon/
1 Σχόλιο
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι ειδικευόμενοι δεν θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς η σύμβαση τους με το εκάστοτε νοσοκομείο δεν είναι μόνιμη, επομένως δεν υπόκεινται στις διατάξεις περί χρηματισμού ιατρών. Επομένως το μόνο παράπτωμα για το οποίο θα μπορούσαν να τον κατηγορήσουν είναι αυτό της φοροδιαφυγής, και σε καμία περίπτωση για “φακελάκι”, όπως έτρεξαν να διαλαλήσουν τα ΜΜΕ…