Η νοσηλευτική επιστήμη- τέχνη έχει διεκδικήσει και αναδείξει τα τελευταία χρόνια την επιστημονική τεκμηριωμένη παρουσία της στον χώρο της υγείας και συνεχίζει δυναμικά με στόχο την αναβάθμιση των προσφερόμενων προς τους πολίτες υπηρεσιών υγείας.
Αυτό οφείλεται κατά την ταπεινή μου γνώμη κυρίως:
• στην είσοδο στον χώρο της νοσηλευτικής αρρένων , που τα τελευταία χρόνια βελτίωσαν τον τρόπο σκέψης και διεκδίκησης θεμάτων δημιουργώντας νέες προϋποθέσεις το πώς η νοσηλευτική συν χωρεί ,συν βαδίζει και συν εργάζεται στον ευρύτερο χώρο της υγείας .
• στην βελτίωση των γνώσεων και των δεξιοτήτων μέσα από την ευρύτερη συμμετοχή όλων και πιο πολλών νοσηλευτών –τριών σε εκπαιδευτικές διαδικασίες όλων των βαθμίδων
• στην εκμετάλλευση των νέων πληροφοριακών τεχνολογιών και ευκαιριών μάθησης και εργασίας
• στην ανάληψη των νοσηλευτών- τριών καίριων θέσεων στις δομές διοίκησης του συστήματος υγείας
• στον θεμιτό ανταγωνισμό μεταξύ των επαγγελματιών υγείας όπως αναπτύσσεται στον χώρο
• στην ίδρυση επαγγελματικών φορέων , ενώσεων.
Παρόλα αυτά υπολείπεται κατά πολύ η αναγνώριση της επαγγελματικής ταυτότητας του νοσηλευτή –τριας με προεκτάσεις και στην κοινωνία και στο ίδιο το σύστημα υγείας.
Για μεν την κοινωνία η επαγγελματική αναγνώριση η οποία αυτόματα θα αναδείξει και την κοινωνική αναγνώριση μπορεί να επιτευχθεί με την προώθηση και πιο στοχευμένη κατεύθυνση της νοσηλευτικής στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ο μοναδικός χώρος όπου ο νοσηλευτής τεκμηριωμένα μπορεί να αναδείξει πιο ελεύθερα την επιστημονική του υπόσταση. Ένας χώρος όπου δεν χρειάζονται άπλετοι πόροι για να μπορέσεις να παράγεις έργο και επιπλέον ένας χώρος όπου όλοι οι επαγγελματίες υγείας συμμετέχουν και συν προσφέρουν ισότιμα . Σπουδαίο ατού του νοσηλευτή στην επίτευξη του σκοπού του μέσω της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αποτελεί η κατά πολύ αναπτυγμένη (σε σχέση με τους άλλους επαγγελματίες υγείας) δεξιότητα της επικοινωνίας. Η ύπαρξη, ανάδειξη και βελτίωση αυτής της δεξιότητας είναι απαραίτητη έτσι και αλλιώς στην ολιστική εφαρμογή της νοσηλευτικής που επιπλέον συνεπικουρείται και από το γεγονός ότι ο νοσηλευτής δεν αποτελεί το «ζητούμενο» στο χώρο της υγείας.
Για μεν το σύστημα υγείας οι δυσκολίες είναι πιο μεγάλες διότι οι νοσηλευτές έρχονται αντιμέτωποι με το ιατρικοκεντρικό του χαρακτήρα, με την μεταξύ τους αντιπαλότητα λόγω του κατακερματισμού των βαθμίδων εκπαίδευσης και του κλάδου, με τις άθλιες συνθήκες εργασίας, με τον αθέμιτο ανταγωνισμό στην ανάληψη θέσεων ευθύνης. Επίσης επιπλέον δυσκολία δημιουργείται , από τον τρόπο που οι νοσηλευτές διεκδικούν επαγγελματικά και συνδικαλιστικά θέματα του κλάδου . Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο σημερινός τρόπος διεκδίκησης έχει στοιχεία αντλούμενα από ένα παρωχημένο και στείρο νέων ιδεών χώρο. Ο χώρος αυτός έχει διαμορφωθεί, κατά κύριο λόγο, από το μιμητισμό και τον ενστερνισμό παλαιών στερεότυπων συνδικαλιστικών προτύπων και είναι κενός από ιδέες προσαρμοσμένες στις σύγχρονες και συνεχώς διαμορφωμένες απαιτήσεις της κοινωνίας, του συστήματος υγείας και τελικά και της ίδιας της νοσηλευτικής.
Στην βελτίωση και την ανάδειξη της νοσηλευτικής ,μερίδιο ευθύνης έχει ο κάθε ένας νοσηλευτής ξεχωριστά πρωτίστως και εν κοινωνία δευτερευόντως .
Ταπεινά,
Τσάπαλος Γεώργιος
Νοσηλευτής.
1 Σχόλιο
Pingback: med.gr Η Νοσηλευτική σήμερα, προοπτική, ευκαιρίες. (Μιά άποψη) - med.gr