Η τριετία 2010-2013 στην οποία δοκιμάστηκε ένα αμφιλεγόμενο μοντέλο διαχείρισης στην ηγεσία του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, με δυο διαφορετικά προεδρεία ολοκληρώθηκε, με αντικρουόμενα για πολλούς συναισθήματα. Έτσι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να γίνουν εκλογές για τον Ιατρικό μας Σύλλογο καθώς και για εκπροσώπους μας για τον ΠΙΣ.
Όμως τι εκφράζουν οι εκλογές αυτές και τι περιμένει το Ιατρικό σώμα και τι μπορεί να περιμένει και ο έλληνας πολίτης από αυτή την διαδικασία;
Το προηγούμενο χρονικό διάστημα γίναμε μάρτυρες μιας ανελέητης επίθεσης τόσο από την Τρόικα όσο και από τις ηγεσίες του Υπουργείου, ορισμένες από τις οποίες πλειοδοτούσαν, ενάντια στο ιατρικό σώμα και ενάντια στον πολίτη, τόσο τον ασφαλισμένο, όσο και τον ανασφάλιστο. Τι πρέπει να αναμένει ο ιατρικός κόσμος το επόμενο χρονικό διάστημα, τόσο αυτός ο οποίος βρίσκεται εντός των δομών της Δημόσιας Περίθαλψης, όσο και αυτός που βρίσκεται εκτός, στο χώρο της ιδιωτικής. Υπάρχει κάποιος στρατηγικός σχεδιασμός από το Υπουργείο ή όλα γίνονται με την μορφή του βλέποντας και κάνοντας με σκοπό να συμπιέσουμε το κόστος του κρατικού προϋπολογισμού και αδιαφορώντας για το τελικό αποτέλεσμα;
Αν μελετήσει κανείς τις ενέργειες του ΥΥΚΑ όλο αυτό το διάστημα που διανύθηκε μάλλον το δεύτερο σκεπτικό κυριαρχεί στα κυβερνητικά επιτελεία.
Και από την άλλη πλευρά τι γίνεται; από την πλευρά του ιατρικού σώματος; Υπάρχει κάποιο σχέδιο, κάποια πρόταση από τις πλειοψηφούσες και κυριαρχούσες τα τελευταία χρόνια παραταξιακές δυνάμεις ή οι περισσότεροι ενδιαφέρονται στο να συναγελάζονται με τους εκάστοτε Υπουργούς και Πρωθυπουργούς μπαίνοντας από τις πίσω πόρτες των κυβερνητικών κτιρίων και αδιαφορώντας για το σύνολο του ιατρικού κόσμου; Μήπως οι περισσότεροι ενδιαφέρονται στο να βγάζουν φωτογραφίες με τους εκάστοτε κυβερνώντες και να λαμβάνουν μέρος σε κοκτέιλ πάρτι κάνοντας εμφανίσεις υψηλής ραπτικής; Εκ του αποτελέσματος μάλλον το δεύτερο γίνεται.
Αυτές οι εκλογές λοιπόν έχουν μια ιδιαιτερότητα.
είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο στην οποία έχει μειωθεί από την μεταπολεμική περίοδο και μετά, η παρεχόμενη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του ελληνικού λαού,
είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο που τόσο οι ιδιωτικές όσο και οι δημόσιες δομές περίθαλψης βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ελληνικό λαό,
είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο στην οποίο εμφανίζεται έντονο το μεταναστευτικό κύμα του ιατρικού πληθυσμού, οδηγώντας σε πρωτοφανείς ελλείψεις σε ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό την χώρα,
είναι οι πρώτες οι οποίες γίνονται σε μια περίοδο όπου τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης είναι εμφανή τόσο στο προσδόκιμο επιβίωσης του ελληνικού λαού, όσο και στην εμφάνιση υπογεννητικότητας, καθώς και νόσων που είχαν εξαλειφτεί,
και είναι οι πρώτες εκλογές στις οποίες το ιατρικό σώμα πρέπει να αναλογιστεί τα λάθη τα οποία έκανε τα προηγούμενα χρόνια, δίνοντας την πλειοψηφία σε παρατάξεις και πρόσωπα τα οποία ενδιαφέρονταν, όχι για την ουσία, αλλά για το φαίνεσθε, ενώ οι ηγήτορες του, χρησιμοποιούσαν την εκλογή τους σαν ένα βήμα για την είσοδο τους σε άλλες ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΡΤΕΣ.
Δυστυχώς πολλοί από εμάς πίστεψαν ότι η κρίση δεν θα αγγίξει το ιατρικό σώμα και τώρα αναρωτιόμαστε, τι γίνεται, κυνηγώντας χίμαιρες.
Είναι πολλά αυτά τα οποία μπορεί να πει κάποιος για τις συνθήκες και τις καταστάσεις που οδήγησαν, τόσο τοπικά, όσο και Πανελλαδικά, στην κατάντια που συναντούμε, στο χώρο της Υγείας σήμερα, και είναι και πολλά τα αίτια που προκαλούν απόγνωση τόσο στον ιατρικό κόσμο, όσο και στην πλευρά του ασθενούς που χρειάζεται την ασφαλιστική κάλυψη την οποία δεν έχει πια.
Έφθασε λοιπόν η ώρα που πρέπει να αναλογισθούμε τα λάθη τα οποία έγιναν και καταλήξαμε, εδώ που είμαστε τώρα. Είναι η ώρα της σκέψης και της απόρριψης για αυτούς που μονοπωλιακά τόσα χρόνια κηδεμόνευαν τους Ιατρικούς Συλλόγους και τους έκαναν ουρά των κυβερνητικών επιλογών, πιστεύοντας ότι έτσι θα έχουν την εύνοια των Κυβερνώντων.
Θα πρέπει λοιπόν να δώσουμε την δυνατότητα σε ανθρώπους με νέες ιδέες που στελεχώνουν ψηφοδέλτια (Ε.Σ.Ι) που δεν πατρονάρονται από τα πολιτικά κυβερνητικά τζάκια της Αθήνας και τους τοπικούς τους αντιπροσώπους, να προσπαθήσουν να αλλάξουν πορεία σε αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια. Να δώσουμε την πλειοψηφία σε ανθρώπους που έχουν μάθει να συγκρούονται με Υπουργούς και όχι να φωτογραφίζονται αγκαλιά μαζί τους, σε ανθρώπους που αυτό που λένε θα προσπαθήσουν να το υλοποιήσουν, όχι κτυπώντας πλάτες φιλικά. Να εκλέξουμε ανθρώπους που θα διεκδικήσουν μέσα από τα Συλλογικά Ιατρικά όργανα, αυτά τα οποία στερήθηκε και στερείται ο Ελληνικός Λαός τα τελευταία χρόνια, αυτά για τα οποία τελικά ορκίζεται κάθε γιατρός όταν παίρνει το πτυχίο του.
ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ.
Γιαννακόπουλος Γιάννης
Παιδίατρος-Νεογνολόγος