Η Α. Μ. αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2005, σε ηλικία 24 ετών. Αμέσως υπέβαλε στο ελληνικό υπουργείο Υγείας αίτηση για εκπαίδευση στην ειδικότητα της Ενδοκρινολογίας. Επειδή η έναρξη της εκπαίδευσής της θα καθυστερούσε, ξενιτεύτηκε στη Γερμανία. Εκεί εκπαιδεύτηκε στην αγαπημένη της ειδικότητα και τώρα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια αυτής της μεγάλης χώρας. Ηδη έχει σημαντικό αριθμό επιστημονικών δημοσιεύσεων σε διεθνή περιοδικά και επίκειται η προαγωγή της σε καθηγήτρια πρώτης βαθμίδος. Την 20/7/2018 έφτασε στο πατρικό της σπίτι στην Ελλάδα επιστολή από το ελληνικό υπουργείο Υγείας, που την ενημερώνει ότι ήρθε η σειρά της να αρχίσει την εκπαίδευση στην ειδικότητα. Φυσικά αποποιήθηκε την προσφορά. Αυτός(ή) που θα την αντικαταστήσει: α) θα έχει ήδη ξεχάσει πολλά από όσα έμαθε στο πανεπιστήμιο προ δεκατριών ετών, β) με πιθανότητα περίπου 50% θα προέρχεται από μία από τις χαμηλών προδιαγραφών ιατρικές σχολές γειτονικών μας χωρών, γ) θα περατώσει την κουτσουρεμένη εκπαίδευσή του(ης) το 2025, σε ηλικία 44-50 ετών και δ) θα παράσχει τις υπηρεσίες του(ης) στην ελληνική κοινωνία μέχρι το τέλος του επαγγελματικού βίου του(ης).
Ποιος κερδίζει και ποιος ζημιώνεται από αυτήν τη διαδικασία που ακολουθεί τυφλά επί δεκαετίες η ελληνική πολιτεία υποκύπτουσα στις αξιώσεις των φοιτητοπατέρων; Κερδισμένοι είναι οι αμελείς, οι φυγόπονοι, οι μικρών επιδόσεων και φτωχών προσδοκιών φοιτητές. Κερδισμένοι είναι και όσοι από αριστερή ιδεοληψία, αρνούνται κάθε αξιολόγηση σε οποιαδήποτε βαθμίδα εκπαίδευσης. Χαμένοι είναι οι επιμελείς και υψηλών επιδόσεων φοιτητές που αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τις εστίες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη στις προηγμένες δημοκρατίες της Δύσης, που σέβονται την αξιοκρατία. Χαμένη είναι η ιατρική επιστήμη της χώρας μας, που χάνει κάθε χρόνο την αφρόκρεμα των αποφοίτων των ιατρικών μας σχολών. Χαμένος είναι ο εθνικός μας προϋπολογισμός που δαπανά πολλά εκατομμύρια ευρώ για να εκπαιδεύσει νέους γιατρούς και βλέπει τους αξιότερους από αυτούς να αναγκάζονται να μετοικήσουν και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλες χώρες, επειδή η πολιτεία μεριμνά για τους μέτριους και ανάξιους και αδιαφορεί για τους άξιους και άριστους. Κυρίως όμως χαμένος είναι ο ανώνυμος Ελληνας ασθενής που στερείται της φροντίδας πολλών άριστων γιατρών, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στη χώρα του με δαπάνες από το δικό του υστέρημα.
Είναι πολύ δύσκολο να γίνουν κατανοητές αυτές οι αλήθειες; Αν δεν είναι δύσκολο γιατί δεν εφαρμόζουμε τις σχετικές οδηγίες και τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.); Αυτές εξαλείφουν όχι μόνο φαινόμενα σαν αυτό της ιατρού Α. Μ. αλλά και άλλες παθογένειες της μεταπτυχιακής ιατρικής εκπαίδευσης που υπάρχουν στη χώρα μας, όπως αυτή της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που περιγράφει εύστοχα στην «Κ» της 6/7 η κ. Μπουλούτζα.
Σημειώνεται ότι αυτές τις οδηγίες και συστάσεις τις έχουν εφαρμόσει όλες οι άλλες χώρες-μέλη αλλά και χώρες που δεν είναι μέλη της Ε.Ε. Σημειώνεται επίσης ότι η πρώτη οδηγία, την οποία δέχεται η Ελλάδα, έχει εκδοθεί το 1975. Δυστυχώς το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο για τη μεταπτυχιακή ιατρική εκπαίδευση που έχει δώσει για διαβούλευση η σημερινή κυβέρνηση, βρίσκεται πολύ μακριά από αυτές τις οδηγίες και συστάσεις. Και η αξιωματική αντιπολίτευση; Ποια είναι η θέση της; Θα τις περιλάβει στο πρόγραμμά της για την Υγεία;
Θεοδόσιος Δόσιος, Θωρακοχειρουργός, πρώην εκπρόσωπος της χώρας μας στη Συμβουλευτική Επιτροπή της Ε.Ε. για την ιατρική εκπαίδευση
http://www.kathimerini.gr/978395/opinion/epikairothta/politikh/grammata-anagnwstwn