Αφιερωμένο σε αυτούς που ξέχασαν τι περάσαμε
Η οδύσσεια του γιατρού δεν κρατεί μόνο δέκα χρόνια..
Ξεκινάς να διαβάζεις στα 16 σου φυσική -χημεία με σκοπό να περάσεις το φράγμα των 19 με στόχο την Ιατρική σχολή αφήνοντας πίσω ξέγνοιαστα εφηβικά χρονια, μαθητικούς έρωτες και βόλτες. Δυο χρόνια γεμάτα φροντιστήρια, ασκήσεις και άγχος. Και περνάς τελικά ..Η δεν περνάς και μαζεύεις τα ρούχα σου και ετοιμάζεσαι 17 χρονών παιδί για το εξωτερικό..Χαλάλι λες..Θα γίνω γιατρός..
Έξι χρόνια διαβασμα, εργαστηρια και εξετάσεις.
Έξι χρόνια που βλέπεις τους γιατρούς ως είδωλα και θες να τους μοιάσεις..
Ανυπομονείς να πάρεις το πτυχίο σου και να βγεις ως γιατρός στα νοσοκομεία..
Και έρχεται η μέρα που παίρνεις το πτυχίο σου..
Όλο καμάρι το κρατάς και λες μέσα σου..τώρα αρχίζει η ζωή για μένα΄΄
Οι γονείς σου παίρνουν τηλέφωνα όλους τους γνωστούς να πουν τα χαρμόσυνα..
Κι εσύ κοιμάσαι βλέποντας στον ύπνο σου σκηνές από αμερικανικές ιατρικές σειρές μπαίνοντας στον ρολό τους..
Στην ηλικία των 27 περίπου δεν έχεις ένα ευρώ στο παντελόνι σου όταν όλοι οι φίλοι σου έχουν το πορτοφόλι τους γεμάτο δ ι κ α τους χρήματα.
΄΄μαμα, μπαμπα θα μου δώσετε 1000 ευρώ να πάω διακοπες;΄΄
Και είσαι 28.
Η ειδικότητα σου ξεκινά σε 5 χρόνια κι εσύ πας σε γηπεδακια, ινστιτουτα ομορφιάς αμειβόμενος με 30 ευρώ.
Και είσαι 32 και δεν έχεις τιποτα. Και έχεις ξεχάσει και την ιατρική.
Φίλοι σου παντρευονται, στηνουν μαγαζιά και εσύ ακόμα στην μαμά και τον μπαμπά..
Δεν το αντέχεις αυτό..
Και έρχεται η ώρα να ξεκινήσεις ειδικότητα..
Επιτέλους η ζωή σου δίνει πίσω αυτά που έχασες..
Έτσι νόμιζες κακομοίρη…
Λαντζα, κομπλεξικοι επιχειρηματίες με άσπρες ποδιές και ατελείωτες ώρες εφημερίας..Την ίδια στιγμή όμως γνωρίζεις ανθρώπους που αγωνίζονται μαζί σου, δίπλα σου.. Ανθρώπους που περίμενες μια ολόκληρη ζωή να αγωνιστείς μαζί τους..
Αυτοί μετριάζουν την αηδία που νοιώθεις όταν αγωνίζεσαι για να πληρωθείς τα δεδουλευμένα σου. Όταν ακούς τους υπευθύνους να λένε ότι δεν σε πληρώνουμε γιατί τα χαρτιά κάποιος τα έχασε..΄΄
Και είσαι 35 ..και έχεις παιδιά..και δεν μπορείς να τους προσφέρεις αυτά που θα ήθελες.. Η είσαι ελεύθερος\η και δεν μπορείς να ονειρευτείς με τον δικό σου άνθρωπο γιατί όλο και κάποιος θα χάνει το χαρτί των εφημεριών..
Είσαι 35 και παρακαλάς να ζήσεις αξιοπρεπώς..
΄΄Μαμα, μπαμπα έχετε 500 ευρώ να μου δωσετε;΄΄
Και τελειώνεις την ειδικότητα..
Και δίνεις εξετάσεις-τι ειρωνεία- αφού πρωτα έχεις εξετάσει μόνος σου το μισό πληθυσμό της πόλης σου. Βγαίνεις από το γραφείο και σου ανακοινώνεται ότι πέρασες.. Χαμός, πανηγύρια, χαρά.. Τώρα ο δρόμος ανοίγεται μπροστά σου…
Έτσι νόμιζες φίλε/η μου..
Το ΕΣΥ κλειστό..
Οι ιδιωτικοί όμιλοι σε εξαγοράζουν για 700 ευρώ και σε πετάνε στην ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς κυνηγώντας το κέρδος και πασχίζοντας να μείνεις άνθρωπος..
Το ιατρείο σου φυτοζωεί..
Και είσαι γιατρός και πλέον 43..
Και τώρα προσπαθείς να πατήσεις στα ποδιά σου..
Μια σκέψη περνάει από το μυαλό σου..
Μήπως ρε παιδιά έκανα λάθος που έγινα γιατρός?
Μήπως δεν άξιζε ο κόπος τελικά?
Έτσι οδηγούν οι άθλιοι την σκέψη μας..
Να μετανιώνουμε καμιά φόρα που διαλέξαμε το υπέρτατο λειτούργημα..
Να παρακαλάνε οι άνθρωποι που θεραπεύουν να τους δείξουν συμπόνοια οι στρογγυλοκαθισμένοι καρεκλοκένταυροι του υπουργείου..
Ε όχι..
Έχω μετανιώσει για πολλά αλλά γι αυτό όχι..
Και πας 45 και μπαίνεις στο ΕΣΥ..
Και δουλεύεις σαν σκυλί και είσαι τίμιος και δεν παίρνεις φακελάκια..
Και βλέπεις άλλους γύρω σου που παίρνουν φακελακια, που στήνουν πάρτι και παίρνουν και τίτλους..
Αξίζει να γίνεις σαν κι αυτούς?
Τι μετρά πιο πολύ για σένα?
Το χάδι μιας γιαγιάς που βοήθησες η τα βρώμικα πενηντάρικα που θα έπαιρνες.?
Και δουλεύεις 15 χρόνια ακόμα και βγαίνεις σύνταξη..
Μετά από χιλιάδες ανθρώπους που βοήθησες σου πετάνε ένα κομμάτι ψωμί..
Το παντεσπάνι το τρώνε οι τιτλούχοι..
Αυτοί που δουλεύουν μέχρι τα 89 λες και θα πάρουν μαζί στην άλλη ζωή 3 επισκέψεις..
Η οδύσσεια του γιατρού δεν κρατεί 10 χρόνια..
Δεν ξέρω αν έχει και Πηνελόπη που μας περιμένει..
Σίγουρα η οδύσσεια μας έχει Σειρήνες και Κύκλωπες..
|Σίγουρα όμως αν ενωθούμε όλοι μαζί μπορούμε να απαιτήσουμε κάτι καλύτερο..
Να μπορέσουμε κάποια στιγμή να βρούμε την Ιθάκη μας..
Άξιζε που γίναμε γιατροί κι αυτό δεν θα μου το χαλάσει κανείς..
Το χρωστώ στον πατέρα και στην μητέρα μου που με βοήθησαν να φτάσω άδω..
Κανείς δεν πρόκειται να μου το στερήσει αυτό..
Μην σκύβετε το κεφάλι ποτέ..
Σκεφτείτε ότι κάποιοι άνθρωποι τρώνε αυτή την στιγμή στο σπίτι τους αγκαλιά με τα παιδιά τους γιατί ΕΣΕΙΣ τους σώσατε..
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Giannis Kalliatsos
4 Σχόλια
Μία φίλη γιατρός μου έστειλε αυτό το άρθρο για να με βοηθήσει να καταλάβω την Οδύσσεια των γιατρών. Δυσκολέυομαι όμως.
Δεν αμφισβητώ ότι ο γιατρός προσπαθεί. Διαβάζει, θυσιάζει, περιμένει, απογοητέυεται. Το ίδιο όμως κάνει και ένας μηχανικός, κι ένας λογιστής κι ένας φιλόλογος, αν θέλει να είναι καλός στη δουλειά του. Και με την ίδια ένταση και προσπάθεια.
Τι καθιστά τους γιατρούς ΠΙΟ ταλαιπωρημένους. Το διάβασμα; κι άλλοι διάβασαν. Η αναμονή πριν την οικονομική ανεξαρτησία; κι άλλοι περιμένουν. Οι αδικίες; κι άλλοι αδικούνται. Οι ευθύνες; κι άλλοι έχουν υπεύθυνα πόστα.
Φώναξε για το δικαίωμα σου και θα με βρεις δίπλα σου. Αρκεί το δικαίωμα σου στην οικονομική ανεξαρτησία και την κοινωνική καταξίωση να μην είναι πάνω από το δικό μου δικαίωμα στην υγεία.
Δε με ΈΣΩΣΕΣ. Τη δουλειά σου έκανες και τίποτα παραπάνω.
Όπως και ο μηχανικός που έχτισε το σπίτι σου φρόντισε να μην πέσει και σε πλακώσει. Αυτός σε ΈΣΩΣΕ; Όχι, τη δουλειά του έκανε…
Ο πιλότος που σε πήγε στο συνέδριο τις προάλλες φρόντισε να προσγειωθείς με ασφάλεια. Σε ΈΣΩΣΕ; Όχι, τη δουλειά του έκανε…
Κι ο σουβλατζής έψησε καλά το κοτόπουλό σου για να μη σε “στείλει”. Αυτός σε ΈΣΩΣΕ; Όχι τη δουλειά του έκανε…
Ο λογιστής , ο μηχανικός, ο φιλόλογος–κοιμούνται τα βράδια σπίτια τους, βλέπουν τα παιδιά τους, παν καλοκαιρινές διακοπές, γιορτάζουν το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, τη Πρωτομαγιά κ.τ.λ., κ.τ.λ, κ.τ.λ… με την οικογένειά τους…ΔΕΝ έχουν άμεση την ευθύνη της ζωής, με τον ασθενή να σπαράζει μπροστά τους, που μετράει το κάθε δευτερόλεπτο, και η γνώση πρέπει να εισχωρήσει στο μεδούλι σου και να γίνει αντανακλαστικό( αμφιβάλλω αν ξέρεις, τι σημαίνει αυτό), δεν έχουν να αντιμετωπίσουν εξοργισμένους από το σύστημα ανθρώπους για το πεντάευρο, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις να πληρώσεις τη ΔΕΗ, δεν δουλεύουν με 38 πυρετό, γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος και η εφημερία πρέπει να βγει….εφημερία–που δεν είδες το παιδί σου να περπατάει για πρώτη φορά, που δεν το άκουσες να λέει το ποίημα, που δεν το θήλασες σύμφωνα μ’αυτό που συμβουλεύεις τους γονείς των μικρών ασθενών σου, γατί δεν έβγαιναν οι εφημερίες και ο διευθυντής/τρια της κλινικής αποφάσισε ότι αρκετά θήλασες και πρέπει να γυρίσεις, και πολλά άλλα που συνεπάγονται πολυήμερων απουσιών από το σπίτι– ένας θεός ξέρει, πότε θα πληρωθούν…Ναι, έκανα τη δουλειά μου, που “σε” έσωσα….Αλλά, αν δεν την έκανα καλά, δε θα έγραφες τη παπαριά σου, φιλαράκι….
Βίκυ , έχεις και ωραίο όνομα . Γιατί επέλεξες να γίνεις γιατρός αφού τελικά απογοητεύτηκες τόσο ; Περίμενες καλύτερες αποδοχές πιο εύκολο ωράριο πιο μεγάλη βοηθάει από το κράτος; 17 είμαι πανελλήνιες δίνω ναυτικός θέλω να γίνω παρόλαυτα επειδή έχω φάει ένα κόλλημα με τους γιατρούς θα ήθελα να μου απαντήσεις . Ευχαριστώ!
Δεν εγραψε πουθενα οτι οι αλλοι δεν κανουν σωστα την δουλεια τους….για τους γιατρους μιλησε ….ολες οι δουλειες εχουν την αξια τους, αλλα ειναι ο πονος, η αρρωστεια και ο θανατος που διαφοροποιει την ιατρικη…οχι η κουραση και το διαβασμα. Γι αυτο λεει ο λαος” πανω απ ολα η υγεια”….