Οι εφημερίες τρόμου ενός ειδικευόμενου

«Οταν εφημερεύουμε, τα επείγοντα είναι σαν εργοτάξιο. Η διάταξη και η πυκνότητα των κρεβατιών θυμίζουν τέτρις.

Μπορεί να χρειάζεται επείγουσα βοήθεια ένας ασθενής στο βάθος και να δυσκολεύεσαι να περάσεις από τον ελάχιστο διάδρομο. Ο ασθενής με ανακοπή καταρρέει και του κάνεις μαλάξεις δίπλα σε έναν άλλον με ίωση»…

Είναι η μαρτυρία ενός ειδικευόμενου παθολόγου στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Σε ηλικία μόλις 30 ετών, ο Αρης Ψωμάς… τα έχει δει όλα: «Το στάνταρ είναι να εξετάζω 20 ή 30 περιστατικά στην εφημερία. Το ρεκόρ μου είναι πάνω από 50»!

«Πώς προλαβαίνεις;», είναι η ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα. Η απάντηση εκπλήσσει:

«Δεν προλαβαίνεις. Κάνεις μαζική παραγωγή υπηρεσιών υγείας, χαμηλής ποιότητας. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος και με το δίκιο του. Ορισμένοι αντιλαμβάνονται την τιτάνια προσπάθειά μας και το δείχνουν. Με έχουν αγκαλιάσει και μου έχουν δώσει λουλούδια. Κάποιοι άλλοι, όχι. Ενας συνοδός μού έχει σκίσει την μπλούζα. Ενας άλλος με έχει αρπάξει από τα μαλλιά, ενώ με έχουν βρίσει άπειρες φορές»…

 

Σκηνή που θυμίζει… τέτρις από τα επείγοντα του «Ευαγγελισμού», που ανέβηκε στη σελίδα των ειδικευόμενων γιατρών του νοσοκομείου στο Facebook.

 

Ο ειδικευόμενος είναι το φθηνό δυναμικό του συστήματος Υγείας, με σκληρό ωράριο και ελάχιστες απολαβές. Το πρωινό ωράριο ξεκινάει στις 8 και τελειώσει στις 2.30 μετά το μεσημέρι. Κάθε τέσσερις μέρες εφημερεύει – και σε αυτήν την περίπτωση μένει στο νοσοκομείο μέχρι το άλλο πρωί, οπότε συνεχίζει το ωράριο μέχρις 2.30 μετά το μεσημέρι της επομένης.

Μπορεί να μείνει όρθιος 17 έως και 24 ώρες, με καθαρή αμοιβή η οποία είναι κοντά στα 1.000 ευρώ τον μήνα. Πληρώνεται, δηλαδή, με 2 ευρώ την ώρα…

Ολομόναχος
Τι γίνεται με την εκπαίδευση; Υπάρχει ειδικός γιατρός την ώρα που ο ειδικευόμενος φροντίζει έναν ασθενή; Σύμφωνα με τον κ. Ψωμά, αυτό συμβαίνει σε γιατρούς ειδικοτήτων πρώτης γραμμής, όπως παθολόγους, καρδιολόγους και πνευμονολόγους. Σε ειδικότητες, όπως οι χειρουργοί, ο ειδικευόμενος μπορεί να είναι μόνος.

Οι ελλείψεις γιατρών και ο αυξημένος όγκος δουλειάς κάνουν τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα: «Δεν είναι όπως τα περίμενα όταν τέλειωσα την Ιατρική. Μπορεί να φταίνε και οι σειρές που βλέπουμε στην τηλεόραση. Σε ένα τόσο μεγάλο νοσοκομείο περιμένεις πιο πειθαρχημένα πράγματα και όχι τις αστείες καθημερινές ελλείψεις».

 

Συνωστισμός και στους χώρους αναμονής.

 

Είναι πολύ πιθανό -εξηγεί- ένας γιατρός να μην έχει γάντια ή ξυλοκαΐνη να βάλει έναν ρινογαστρικό ή καθετήρα κύστης. Ενδέχεται, επίσης, να μην έχει σύριγγα για να πάρει τα αέρια αίματος. Καθημερινές είναι οι ελλείψεις φαρμάκων, ενώ στα εργαστήρια οι εξετάσεις καθυστερούν, καθώς λείπουν αντιδραστήρια.

Στα χειρουργεία η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Οι χειρουργοί δεν έχουν ούτε στολές και κυκλοφορούν ακόμη και με τις διάφανες στολές μίας χρήσης. Ο κ. Ψωμάς τονίζει πως όλα αυτά κάνουν την καθημερινότητα αβάσταχτη για έναν μάχιμο νοσοκομειακό γιατρό: «Ο πρώτος χρόνος της ειδικότητας πέρασε πιο εύκολα. Η διαρκής φθορά, όμως, σε καταβάλλει. Το εργασιακό περιβάλλον είναι άθλιο και το εκπαιδευτικό κομμάτι χάλια. Επειτα από τέσσερα χρόνια ειδικότητας, αυτά που γνωρίζω να κάνω ως παθολόγος του 2016 είναι αστειότητες. Συνάδελφοι που πήγαν να εργαστούν στο εξωτερικό και τους ρώτησαν τι μπορούν να κάνουν, πήραν την απάντηση πως αυτά τα κάνουν οι παρασκευαστές ή οι νοσηλευτές! Διαπιστώνεις, δηλαδή, πως έπειτα από πέντε χρόνια ειδικότητας, βρίσκεσαι πάλι στο επίπεδο του ειδικευόμενου»…

«Πώς έχει βγει, τότε, αυτή η φήμη για την ποιότητα των Ελλήνων γιατρών;», ρωτάμε, για να πάρουμε μία αφοπλιστική απάντηση: «Στο νοσοκομείο κυκλοφορεί ένα τσιτάτο: ακόμη και έναν γάιδαρο να αφήσεις δεμένο έξω από τον “Ευαγγελισμό”, θα γίνει γιατρός. Είναι τέτοιος ο όγκος των περιστατικών, που κάτι θα μάθεις. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είσαι εκπαιδευμένος και πως θα μπορέσεις να θεραπεύσεις σωστά»…Στο σημερινό ΕΣΥ ο ειδικευόμενος γιατρός χρησιμοποιείται περισσότερο σαν ένα μπάλωμα στις τεράστιες… τρύπες του συστήματος, χωρίς να υπάρχει η πρόθεση να εκπαιδευτεί και να εξειδικευτεί, εκτιμά ο Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος και πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».

Σύμφωνα με τον κ. Σιώρα, η καθημερινότητα του ειδικευόμενου γιατρού περιλαμβάνει ατελείωτες ώρες δουλειάς, χωρίς έρευνα και συγκροτημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Η εκπαίδευσή του εναπόκειται στην καλή διάθεση του διευθυντή της εκάστοτε κλινικής.Υποχρεώνεται σε απλήρωτη εργασία, λόγω των υπεράριθμων εφημεριών, πολύ πέραν του πλαφόν των επτά ενεργών ανά μήνα. Δεν υπάρχει η πρόνοια να καλύπτεται η αναλογία ένας ειδικευόμενος ανά πέντε κλίνες του νοσοκομείου. Στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» περισσότερες από 200 θέσεις ειδικευόμενων γιατρών παραμένουν κενές. Ο ειδικευόμενος -αναφέρει ο κ. Σιώρας- εκτίθεται συχνά σε ευθύνες, που τις περισσότερες φορές δεν του αναλογούν. Αντιμετωπίζει μόνος του περιστατικά για τα οποία δεν έχει την απαιτούμενη εμπειρία και εξειδίκευση, γεγονός που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους ασθενείς, πέρα από τις διαρκείς συνθήκες πίεσης και στρες για τους ίδιους τους γιατρούς.

Βρίσκεται, δε, συχνά αντιμέτωπος με αδιαφορία, κάποιες φορές και με απειλές από προϊσταμένους του όταν διεκδικήσει τα δικαιώματά του, όπως ρεπό, εκπαίδευση και δεδουλευμένα.

Δημήτρης Καραγιώργου

Πηγή. http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/oi_efimeries_tromou_enos_eidikeuomenou-64337824/