Η πιο συγκλονιστική εμπειρία για ένα γιατρό είναι η θητεία στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Εκεί οι ασθενείς ακροβατούν. Ούτε ζουν, ούτε πεθαίνουν. Στις ατέλειωτες ώρες που πέρασα στις μονάδες, σε Ελλάδα και εξωτερικό, πάντα προσπαθούσα να οριοθετήσω το όριο. Το όριο, που όταν το περάσεις περνάς στην άλλη κατάσταση. από το before death στο Life after.
Στην μονάδα οι ώρες που με συνέπαιρναν, ήταν μεταξύ δύο με πέντε το πρωί. Μέσα στο σκοτάδι, το μόνο που ακούς είναι τα μπιπ από τα μόνιτορ και τους αναπνευστήρες. Ουσιαστικά κινείσαι μεταξύ συμβατικά ζωντανών και δυνητικά νεκρών. Και μαζί με αυτούς εντοπίζεσαι και συ σε άλλη διάσταση. Της Νεκροζωής.
Έχω κάνει πολλές Reanimations . Σε κλινικά νεκρούς. Είναι συγκλονιστικό. Το πιο συγκλονιστικό που μπορεί να ζήσει κάποιος. Κάποιους τους επαναφέραμε στη ζωή. Εκεί βλέπεις όλη τη διαδρομή από τη ζωή στο θάνατο και την επιστροφή της ψυχής στο σώμα. Αυτοί που επιστρέφουν ξαναγενιούνται. Στην κυριολεξία.