Σε κανένα χώρο εργασίας οι σεξουαλικές διακρίσεις και το «bullying» δεν θα έπρεπε να γίνονται ανεκτά και ιδιαίτερα σε έναν ευαίσθητο και νευραλγικό χώρο όπως αυτός της υγείας όπου συμπεριφορές τέτοιου τύπου μεταξύ συναδέλφων θα μπορούσαν πολύ εύκολα να μεταδοθούν σε εκείνο μεταξύ γιατρού και ασθενή. Η μελέτη μας δεν αποσκοπεί να καταγράψει με ακρίβεια χιλιοστού το μέγεθος αυτού του προβλήματος και υπόκεινται σε όλα τα μειονεκτήματα που μπορεί να έχουν δημοσκοπήσεις αυτού του χαρακτήρα. Παρόλα αυτα πιστεύουμε οτι η παρούσα μελέτη μπορεί και θα έπρεπε να λειτουργήσει σαν ένα εφαλτήριο για το Υπουργείο Υγείας και τους Ιατρικούς και Νοσηλευτικούς Συλλόγους ώστε να ερευνήσουν περαιτέρω το ζήτημα αυτό στα πλαίσια της γενικότερης ανάγκης για να αναβάθμιση των συνθηκών εργασίας και εκπαίδευσης στα Ελληνικά νοσοκομεία. Οτιδήποτε λιγότερο δείχνει απλά αδιαφορία και συνενοχή σε μια κατάσταση που προσβάλλει όλους μας.
http://www.greekmeds.co.uk/gma-blog/
https://www.facebook.com/hellenic.medsociety
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΌΝΑ
Το bullying και οι διακρίσεις στον χώρο της Υγείας στην Ελλάδα εξετάζει μελέτη που σχεδίασε το Greek Medical Association UK (Ελληνικός Ιατρικός Σύλλογος Ηνωμένου Βασιλείου) σε συνεργασία με την ερευνήτρια Εφη Σίμου στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, και διενεργήθηκε με τη μορφή ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου από τον Δεκέμβριο 2014 έως τον Μάρτιο 2015. Στην έρευνα συμμετείχαν 1.339 γιατροί -κυρίως- και νοσηλευτές. Το 31,9% εργάζεται στο ΕΣΥ, το 33,1% σε ιδιωτικό νοσοκομείο και το 25% σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
Ενας στους τρεις άνδρες (34,2%) και δύο στις πέντε γυναίκες (42,2%) δήλωσαν ότι έχουν βιώσει εκφοβισμό κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους απασχόλησης. Σεξουαλική παρενόχληση έχει υποστεί το 9% των ανδρών και το 34,2% των γυναικών, ενώ στόχος φημών και κουτσομπολιών έχει βρεθεί το 50,4% των ανδρών και το 58,6% των γυναικών. Εξευτελιστικά σχόλια και γελοιοποίηση για τη δουλειά δέχθηκε το 30% των ανδρών και το 35,4% των γυναικών και «αποκλεισμό» έχει αισθανθεί το 28,5% των ανδρών και το 34,5% των γυναικών. Η μελέτη καταδεικνύει ότι δεν υπάρχουν επαρκείς υποστηρικτικοί μηχανισμοί στις περιπτώσεις αυτές: δύο στους δέκα δηλώνουν ότι δεν είχαν υποστήριξη και οι υπόλοιποι έλαβαν περιστασιακά υποστήριξη κυρίως από συναδέλφους.
Το τρίτο ερώτημα στο οποίο θελήσαμε να απαντήσουμε είναι η παρουσία του λεγόμενου «bullying» στον ιατρικό χώρο και η επίπτωση του μεταξύ των δύο φύλων. Ο όρος «bullying» είναι δύσκολο να οριστεί επακριβώς αλλά ουσιαστικά αποτελεί ένα συνοθήλευμα συμπεριφορών που ξεκινούν απο τον εκφοβισμό, την διασπορά κακεντρεχών σχολίων και την απομόνωση και μπορεί να φτάνει μέχρι την σεξουαλική παρενόχληση. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διαπιστώσαμε οτι και στα δύο φύλα ένα σημαντικό ποσοστό συναδέλφων στον ιατρικό χώρο έχει γίνει δέκτης τακτικών «bullying» με το γυναικείο όμως φύλο να φαίνεται πιο ευάλωτο. Ειδικά στις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο της εργασίας η διαφορά είναι εμφανής. (Πίνακας 7) Παρόλα αυτά είναι θλιβερό οτι σύναδελφοι και των δύο φύλων φαίνεται να έχουν πέσει θύματα τέτοιων συμπεριφορών ενώ την ίδια στιγμή δεν υπάρχουν επαρκείς μηχανισμοί βοήθειας στις περιπτώσεις αυτές, με 2 στους 10 να δηλώνουν οτι δεν είχαν καμία βοήθεια και τους υπόλοιπους να λαμβάνουν απλά περιστασιακή υποστήριξη.
Ορισμός του εκφοβισμού
Ο εκφοβισμός έχει ορισθεί ως μια επιθετική, σκόπιμη πράξη ή συμπεριφορά που εκδηλώνεται από ένα άτομο ή ομάδα ατόμων επαναλαμβανόμενα, έχει διάρκεια στο χρόνο και απευθύνεται σε ένα άτομο (θύμα) που δεν μπορεί να υπερασπιστεί εύκολα τον εαυτό του (Olweus, 1993). Ο ορισμός αυτός υπογραμμίζει τη σκοπιμότητα του εκφραστή της βίαιης συμπεριφοράς και την πρόκληση φυσικής ή ψυχολογικής βλάβης στα θύματα. Επιπλέον, η διαφορά του εκφοβισμού με τις συνηθισμένες διαμάχες μεταξύ των παιδιών είναι ότι αυτός εμφανίζει επαναληψιμότητα και ότι υπάρχει ανισορροπία ισχύος μεταξύ του θύτη και του θύματος, με την επιβεβαίωση της κυριαρχίας του θύτη πάνω στο θύμα (ως προς την ηλικία, τη φυσική δύναμη κ.λπ.) (Cullingford & Morrison, 1995).
Διαφορετικές μορφές εκφοβισμού
Οι Sharp και Smith (1994), ανάλογα με τον τύπο και την ένταση της επιθετικής συμπεριφοράς, επισημαίνουν τις ακόλουθες μορφές εκφοβισμού:
Φυσικός εκφοβισμός χειρονομίες, σπρώξιμο, επίδειξη φυσικής δύναμης),
Λεκτικός εκφοβισμός (τραυματισμός, εκβιασμός, ταπείνωση, καταπίεση, προσβολή, βρίσιμο),
Έμμεσος εκφοβισμός (κοινωνική χειραγώγηση που αφορά στη χρησιμοποίηση των άλλων ως μέσα αντί για την άμεση επίθεση στο θύμα, για παράδειγμα, ενοχλητικά και επιθετικά σχόλια, συστηματική εξαίρεση ενός ατόμου από τις δραστηριότητες μιας ομάδας κ.λπ.).
Ο φυσικός και ο λεκτικός εκφοβισμός μπορούν να θεωρηθούν ως άμεσες μορφές, καθώς εμπεριέχουν την κατά πρόσωπο επαφή του θύτη με το θύμα
1 Σχόλιο
Το bullying στην ψυχιατρική του Ευαγγελισμού να δείτε