Ενώ το τέταρτο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού βρίσκεται σε έξαρση και το εμβολιαστικό πρόγραμμα που αναμένονταν να συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην ανοσοποιηση του πληθυσμού απέναντι στην θανατηφόρο νόσο, υπολείπεται σημαντικά από του να χαρακτηριστεί ως ικανοποιητικό, τα περιοριστικά μέτρα που ανακοινώνονται γενικώς, αλλά και κατά τόπους, προαναγγέλουν το δύσκολο Φθινόπωρο και τον ακόμα πιο δυσχερή Χειμώνα που ακολουθεί. Ταυτόχρονα όμως με τις εκκλήσεις για την συμμετοχή ΟΛΩΝ των πολιτών στο εμβολιαστικό πρόγραμμα, προβάλλονται και πάλι οι γνωστές αντιεμβολιαστικές παροτρύνσεις, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν λάβει χαρακτηριστικά κινήματος, με αποτέλεσμα την αναζωπύρωση ξεχασμένων νοσημάτων, που εξέθεσαν σε σοβαρούς κινδύνους τις κοινωνίες. Οι τωρινές αντιεμβολιαστικές αιτιάσεις περιλαμβάνουν αφενός επιφυλάξεις καθαρά ιατρικού χαρακτήρα, όπως οι ενδεχόμενες αλλεργικές αντιδράσεις, αλλά και επιφυλάξεις που εμπνέονται από συνωμοσιολογικές υποθέσεις, σενάρια βιοτρομοκρατίας και υποψίες για γενικευμένη μέσω των εμβολιασμών επιχείρηση ελέγχου και ποδηγέτησης των ανθρώπων και των κοινωνιών, με υποκρυπτόμενα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Μία αναδρομη στην ιστορία καθιέρωσης των εμβολιασμών ωστόσο θα δείξει ότι το αντιεμβολιαστικό φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Πάντα εκδηλώνονταν γενικευμένες αντιδράσεις, από άγνοια η αρνητισμό, οι οποίες συνόδευαν τους μαζικούς εμβολιασμούς που πραγματοποιούνταν στο παρελθόν, για την προστασία από νοσήματα που εξολόθρευσαν ολόκληρους πληθυσμούς. Είναι γνωστό ότι η γενικευμένη καθιέρωση των εμβολιασμών εξάλειψε σοβαρά νοσήματα και έσωσε την ανθρωπότητα από εξοντωτικές επιδημίες. Σήμερα είναι γενικότερα αποδεκτός ο γενικευμένος εμβολιασμός των ανθρώπων, από την βρεφική ηλικία έως και την ενήλικο ζωή, διότι προστατεύει από νοσήματα, τα οποία απειλούν σοβαρά την υγεία, όπως η διφθερίτιδα, ο τέτανος, ο κοκκύτης, η πολιομυελίτιδα, η ιλαρά, η ερυθρά, οι μηνιγγιτιδοκοκκικές και πνευμονιοκοκκικές λοιμώξεις, η παρωτίτιδα, η ανεμοβλογιά, ο έρπητας ζωστήρας, η γαστρεντερίτιδα από ρότα ιό, οι λοιμώξεις από HPV που προξενούν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, οι ηπατίτιδες Α και Β και ασφαλώς η γρίπη. Υπήρξε αναμενόμενο ότι αργά η γρήγορα στους ως άνω γενικευμένους εμβολιασμούς θα προσθέτονταν και αυτός για την προστασία από τον κορωνοϊό. Εις ότι αφορά τις διατυπούμενες επιφυλάξεις για ενδεχόμενες αντιδράσεις του ανθρώπινου οργανισμού απέναντι στην δράση του εμβολίου, ισχύει ότι και για τα υπόλοιπα εμβόλια που γίνονται. Εναπόκειται δηλαδή στην επιστημονική ευθύνη του αρμόδιου για την διενέργεια του εμβολιασμού ιατρού, ο οποίος λαμβάνει λεπτομερές ιατρικό ιστορικό πριν τον εμβολιασμό κάθε ατόμου και κρίνει κατά περίπτωση εάν θα προχωρήσει ασφαλώς σε αυτή την ιατρική πράξη. Σε ότι αφορά την διατυπούμενη αντίδραση για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, με την επίκληση άσκησης του δικαιώματος της ελεύθερης επιλογής, επισημαίνεται ότι η ελεύθερη βούληση του ατόμου, συνδέεται πάντα με την προσωπική ευθύνη απέναντι στην κοινότητα. Ο μετέχων στο πρόγραμμα των εμβολιασμών κατά του κορωνοϊού, δεν προστατεύει μόνο τον εαυτό του αλλά και τους συνανθρώπους του από το ενδεχόμενο μετάδοσης της νόσου. Αποτελεί επομένως χρέος όλων να συμμετάσχουν ενεργά στα προγράμματα εμβολιασμών κατά του κορωνοϊού, για να σταματήσει ο τόπος να θρηνεί νέα θύματα και να ξεπεραστεί αυτή η επιδημική μάστιγα που απειλεί και στερεί την κανονικότητα από τις κοινωνίες.
