Δεν ξέρω αν το σκάνδαλο των φαρμάκων είναι το μεγαλύτερο από συστάσεως του ελληνικού κράτους, όπως ισχυρίσθηκε ο πρώην Διοικητής της ΕΥΠ (επί Νέας Δημοκρατίας) και πρώην Υπουργός (επί Σύριζα), συγκρινόμενο με τα διαχρονικά σκάνδαλα των εξοπλισμών, των δημοσίων έργων κ.λπ.
Ξέρω καλά όμως ότι είναι ένα πολύ μεγάλο ΙΑΤΡΟ-ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ, χωρίς να αποκλείεται η εμπλοκή και κάποιων πολιτικών ή διοικητικών παραγόντων της Υγείας.
Πρόκειται για τον χρηματισμό της πλειοψηφίας των 70.000 ιατρών μας από τη φαρμακοβιομηχανία (εξαιρούνται οι μη δυνάμενοι να συνταγογραφήσουν λόγω ειδικότητας και οι ακραιφνώς έντιμοι μέχρι ηλιθιότητας).
Αυτό το μεγάλο σκάνδαλο που στοίχισε δεκάδες δισεκατομμύρια και εξακολουθεί να στοιχίζει, ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει να το αγγίξει, επειδή οι εμπλεκόμενοι είναι εξίσου Δεξιοί, Κεντρώοι και Αριστεροί και καθόλου δεν αποκλείεται (αντιθέτως) κάποιοι να υπήρξαν ή να είναι δήμαρχοι, βουλευτές και υπουργοί.
Το εγχώριο “σκάνδαλο Novartis” είναι ΜΙΚΡΟ τμήμα του μεγάλου, ελληνικού ιατρο-βιομηχανικού σκανδάλου, στο οποίο τμήμα συμμετείχαν 4.800 ιατροί, αλλά η “τυφλή” Δικαιοσύνη ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ουσιαστικά μ΄ αυτούς, μέχρι σήμερα.
Το ίδιο ισχύει και για το πολιτικό εποικοδόμημα, που ασχολήθηκε δήθεν με το θέμα ως προς τις ευθύνες ΜΟΝΟ πολιτικών προσώπων, περιορίζοντας μάλιστα ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ, με κριτήρια σκοπιμότητας. Για παράδειγμα, έμεινε εκτός συζήτησης η καραμπινάτη υπόθεση της παντελώς αναιτιολόγητης κατάργησης της Λίστας Φαρμάκων(2006) -που συνέβαλε τα μέγιστα στην εκτόξευση της φαρμακευτικής δαπάνης- και η συζήτηση διεξάγεται πλέον αποκλειστικά για την (εύλογη ή όχι) ανατίμηση ενός και μόνο φαρμάκου το 2012.
Το πραγματικά μεγάλο σκάνδαλο είναι ο πολιτικός χειρισμός του λεγόμενου “σκανδάλου Novartis”. Έμειναν στο απυρόβλητο οι αποδεδειγμένα εμπλεκόμενοι και διασύρθηκαν ορισμένοι εμφανώς αμέτοχοι άνθρωποι. Με άλλα λόγια, η σκευωρία είναι διττή και, τελικά, κάθαρση δεν υπάρχει.
Είναι αντιληπτοί οι πολιτικοί λόγοι, για τους οποίους ο μεν σημερινός πρωθυπουργός επιλέγει την ήπια διαχείριση του θέματος, ο δε πρώην πρωθυπουργός επιθυμεί την επιθετική συνέχισή του. Είναι όμως φαιδρή η συζήτηση, αν ο Ρασπούτιν ενήργησε “κατά την άσκηση” ή “επ΄ ευκαιρία” των υπουργικών καθηκόντων του. Και είναι προσβλητική η απαίτηση, να καταπιούμε αμάσητο τον ισχυρισμό ότι, ο πρώην Διοικητής της ΕΥΠ επί προηγούμενου πρωθυπουργού, ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ του μεταγενέστερου πρωθυπουργού που τον έκανε Υπουργό του, είδε μια νύχτα στον ύπνο του και ανακοίνωσε (βγαίνοντας απ΄ το γραφείο του τελευταίου αφεντικού του), το μεγαλύτερο σκάνδαλο του κάθε Πικραμένου, από την εποχή του Κολοκοτρώνη και του Καποδίστρια ! Έλεος !…